اگرچه احتمال می رود که نوروز از زمان پیدایش در اواخر هزاره دوم یا اوایل هزاره اول پیش از میلاد به عنوان جشنی در آیین زرتشتی وجود داشته باشد، اما در هیچ متون اولیه زرتشتی به آن اشاره ای نشده است. در طول سلسله هخامنشیان گزنفون محقق یونانی، جشن نوروزی را که کوروش بزرگ در پایتخت ایران باستان، تخت جمشید برگزار می‌کرد، به خوبی توصیف می‌کند.

چهارشنبه‌سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا می شود که در واقع پیش در آمدی برای جشن‌های نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار می‌روند. طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا می‌شود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته می‌ماند و مردم از روی آتش می‌پرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش می‌سپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه می‌گیرند.

یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های ایرانی، شب یلدا که گاهی با نام شب چله نیز شناخته می‌شود، هر ساله در 21 دسامبر توسط ایرانیان سراسر جهان برگزار می‌شود. یلدا جشن انقلاب زمستانی است که در پایان پاییز و در طولانی ترین شب سال برگزار می شود.

آبانگان یکی از جشن های ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزد بانو آناهید که ایزد اب های روان بوده است،برگزار می شده است.زمان برگزاری این جشن در آبان برابر با روز دهم آبان بوده است.

زرتشتیان اشتادروز از ماه خورداد در زیارت ستی‌پیر به نیایش و ستایش داده‌های نیک اهورایی می‌پردازند و پس از آن به سوی پیر سبز چک چک حرکت می‌کنند. از این روز که در گاهشمار زرتشتی، اشتاد ایزد نام دارد در ماه خورداد، نیایش همگانی در زیارتگاه پیرسبز نیز آغاز می‌شود

جشن آب پاشونک جشنی برای آغاز تابستان است که به آن جشن اول تووستونی یا جشن آبریزگان ، جشن سرشوی،آفریجگان،عیدالغتسال و یا نوروز طبری نیز گفته می شود.

زرتشتیان ایران از تاریخ 13 تا 17 تیرماه را در زیارتگاه پیر بانو پارس به نیایش می پردازند. به عقیده مری بویس زیارتگاه بانو پارس به آناهید،ایزد بانوی آب،تعلق دارد. زیارتگاه بانو پارس ، زیارتگاهی زرتشی ست که در شمال شمال غربی یزد در جنوب عقدا،در درون دره ای از کوهستان های این سرزمین به نام زرجوی قرار دارد

در ایران باستان این جشن را به فرشته‌ای از مقربان درگاه اهورامزدا نسبت می‌دهند. وظیفه این فرشته نگهداری از جهان و از بین بردن گرسنگی و بیماری ها است. از همان دوران باستان و کهن برگزاری مراسمات مختلف و منحصر بفرد در بین ایرانیان رواج داشته است و جشن امردادگان نیز یکی از این جشن های منحصر بفرد است که ایرانیان برای نشان دادن پیروی خود از آن فرشته به پایکوبی مشغول می شوند. آثار زیادی از جشن امردادگان از بزرگانی چون خیام به جای مانده است .